Η Νέα Καταδίκη της Ελλάδας στο... ΕΔΑΔ

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του άρθρου 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των δικαιωμάτων του ανθρώπου που αφορά την ελευθερία της έκφρασης, στην υπόθεση της εφημερίδας Αυγή.

Η εφημερίδα και ο αρχισυντάκτης αυτής είχαν προσφύγει στο ΕΔΑΔ στις 18 Απριλίου 2006 κατά της απόφασης του Εφετείου Θεσσαλονίκης, η οποία είχε καταδικάσει την εφημερίδα να αποδώσει το ποσό των 58.000 ευρώ, καθώς και 4.650 ευρώ για έξοδα δίκης στον κ. Βελόπουλο, βουλευτή του ΛΑΟΣ, ως αποζημίωση για τη δυσφήμιση που υπέστη ο τελευταίος μέσα από σχετικό άρθρο της εφημερίδας.
Συγκεκριμένα, το άρθρο αναφερόταν στην οργάνωση συγκέντρωσης από ομάδες της άκρας δεξιάς στη Θεσσαλονίκη κατά της κατάργησης της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Ο Κ. Βελόπουλος ήταν ένας από τους οργανωτές της συγκέντρωσης, στο δε άρθρο της Αυγής χαρακτηριζόταν ως «γνωστός εθνικοπαράφρων».
Τον Ιούλιο του 2000 ο Κ. Βελόπουλος έκανε μία πρώτη προσφυγή στο Δικαστήριο, το οποίο την απέρριψε εκτιμώντας ότι το άρθρο δεν περιείχε δυσφημιστικά στοιχεία, ενώ το Μάιο του 2003 έγινε προσφυγή στο Εφετείο Θεσσαλονίκης το οποίο δικαίωσε τον Κ. Βελόπουλο, καταδικάζοντας την Αυγή να του αποδώσει αποζημίωση.
Για την απόφαση αυτή η Αυγή και ο αρχισυντάκτης της προσέφυγαν στο ΕΔΑΔ όπου και τους αναγνωρίσθηκε το δικαίωμα έκφρασης με βάση το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα οι δικαστές του Στρασβούργου υπογραμμίζουν ότι "η δημοσιογραφική ελευθερία συνεπάγεται ενδεχομένως την προσφυγή σε μια ορισμένη δόση υπερβολής, ακόμα και πρόκλησης", ενώ προσθέτουν ότι η επίμαχη έκφραση απέβλεπε να επικρίνει σοβαρά τον οργανωτή μιας πολιτικής εκδήλωσης στην οποία η εφημερίδα αντιτίθεται και δεν είχε πρόθεση να εξυβρίσει ή να δυσφημήσει τον ενάγοντα.
H απόφαση του ΕΔΑΔ ελήφθη με ομοφωνία και το Δικαστήριο αναγνώρισε στους προσφεύγοντες το ποσό των 60.000 ευρώ για υλικές ζημιές.
Πηγή: Law Net

Το Info Press αναρωτιέται αν οι Έλληνες Δικαστές θα συνεχίσουν να ξεπερνούν τα όρια με τον "υπερβάλλοντα ζήλο" που τους διακρίνει σε ορισμένες υποθέσεις.
Άραγε οι Έλληνες δικαστικοί θα μάθουν ποτέ να απονέμουν δικαιοσύνη αξιοπρεπώς σε όλους τους πολίτες δίχως να τους κρίνουν με πολιτικά κριτήρια ή άλλες είδους... διακρίσεις;
Θα γίνει κάποτε πραγματική κάθαρση στο Δικαστικό Σώμα ή θα αρκεστούμε στη δήθεν αυτοκάθαρση;