Βουλευτές με Τσαγανό ή Κομματικά Αθύρματα

Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση.

Σύνταγμα της Ελλάδας, άρθρο 60


Σε μια στιγμή που η σπουδαία έκφραση "κατά συνείδηση" έχει τόσο διακωμωδηθεί, θα επιχειρήσουμε να δείξουμε πόσο διαφορετική θα ήταν η ποιότητα της πολιτικής ζωής αν στα έδρανα της Βουλής κάθονταν αυτόνομες προσωπικότητες, πρόσωπα με αρχές και συνέπεια, πολίτες αποφασισμένοι να τηρήσουν τον όρκο που έδωσαν.

Με όλα αυτά δεν θέλουμε να ισχυριστούμε ότι δεν υπάρχουν τέτοια πρόσωπα στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Υπάρχουν, και δεν είναι ευάριθμα. Υπάρχουν, και καταλαβαίνουν πόσο χαμηλά έχει πέσει το κύρος του λειτουργήματος-επαγγέλματος που ασκούν. Τότε, γιατί κάνουν ακριβώς το αντίθετο απ' ό,τι πρέπει; Οι αιτίες είναι πολλές και δεν είναι του παρόντος.

Αυτές τις μέρες οι ίδιοι άνθρωποι πήραν δυο αποφάσεις που κονταροχτυπιούνται. Που δείχνουν ότι έχουμε να κάνουμε με διχασμένες προσωπικότητες. Που παραβιάζουν ασύστολα τη συνταγματική εντολή «κατά συνείδηση» και, την επομένη, επιχειρούν να εξαγνιστούν αλλάζοντας στάση και παριστάνοντας ότι αντιστέκονται στα «συμφέροντα». Δεν έχει σημασία που οι βουλευτές αυτοί ανήκουν σήμερα στην πλειοψηφία της Ν.Δ. Αύριο μπορεί να είναι στην πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ ή κάποιου άλλου σχήματος.

Στην υπόθεση Παυλίδη κατέστη ολοφάνερο ότι σημαντικός αριθμός βουλευτών της Ν.Δ. δεν είχε πειστεί για την αθωότητά του και θα ήθελε να συνεχιστεί η έρευνα. Αυτή ήταν η "κατά συνείδηση" κρίση τους. Ομως, αυτή η κρίση βρέθηκε μπροστά στον αξεπέραστο τοίχο που όρθωσε μπροστά τους η κυβέρνηση και το κόμμα τους: "Μην παραπέμψετε τον Παυλίδη, γιατί θα πάμε σε εκλογές".

Τι θα μπορούσε να γίνει ώστε και η διερεύνηση της υπόθεσης να συνεχιστεί και η χώρα να μην οδηγηθεί σε εκλογές; Πρώτη κίνηση: οι βουλευτές της Ν.Δ. που ήθελαν να συνεχιστεί η έρευνα, να στείλουν μια ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό: "Κύριε πρόεδρε, θα ψηφίσουμε κατά συνείδηση να παραπεμφεί ο Παυλίδης. Η ψήφος μας αυτή δεν μπορεί, σε καμία περίπτωση, να ερμηνευθεί ως άρνηση στήριξης στην κυβέρνηση". Αρα, τέλος η κωμωδία περί εκλογών.

Η αντιπολίτευση θα μπορούσε να κάνει κάτι πιο προχωρημένο: ο αρχηγός ή ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ να δηλώσει καθαρά ότι, προκειμένου να συνεχιστεί η διερεύνηση της υπόθεσης, το κόμμα δεν θα έθετε κανένα θέμα απώλειας της δεδηλωμένης για την κυβέρνηση, αν βουλευτές της συμπολίτευσης ψήφιζαν υπέρ της παραπομπής. Δεν το έκαναν, γιατί απλούστατα πρώτος στόχος της αντιπολίτευσης ήταν να εκθέσει την κυβέρνηση ή και να προκαλέσει εκλογές, παρά να βοηθήσει ώστε να εξιχνιαστεί μια δυσώδης υπόθεση.

Οι δυο αυτές κινήσεις αυτομάτως θα αποδέσμευαν τους βουλευτές από τις όποιες κομματικές δουλείες, η υπόθεση δεν θα έκλεινε και το Κοινοβούλιο στο σύνολό του θα κέρδιζε πολλούς πόντους στα μάτια της κοινής γνώμης. Αντ' αυτών, είδαμε βουλευτές της πλειοψηφίας να αθωώνουν τον Παυλίδη με την ψήφο τους και την ίδια στιγμή να του ζητούν να παραιτηθεί θεωρώντας τον ένοχο! Η απόλυτη σχιζοφρένεια.

Εχει και συνέχεια. Οι ίδιοι άνθρωποι την επομένη θέλησαν να εξαγνιστούν. Και σήκωσαν μπαϊράκι, με αφορμή τη διάταξη που επιτρέπει στους ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης να ενθυλακώνουν το 2% του τζίρου των επιχειρήσεών τους χωρίς παραστατικά. Αναμφισβήτητα σωστή η αντίδρασή τους. Αλλά ποιος να πιστέψει ότι θα έκαναν το ίδιο, αν δεν είχε προηγηθεί η στάση που κράτησαν στην υπόθεση Παυλίδη και τους δημιούργησε ενοχές; Αλλωστε, η διάταξη αυτή ανανεώνεται εδώ και δεκαετίες, και γι' αυτό φαντάζει άκρως υποκριτική και η στάση κάποιων του ΠΑΣΟΚ, που την ψήφιζαν τα προηγούμενα είκοσι χρόνια και τώρα βρήκαν ευκαιρία να κάνουν "αντίσταση" στους "νταβατζήδες".

Εν κατακλείδι: υπάρχουν τρόποι για να ανυψωθεί το κύρος του Κοινοβουλίου, να τεθεί τέρμα στην κυβερνητική και κομματική αυθαιρεσία και να προστατευθεί το δημόσιο χρήμα. Αρκεί στα έδρανα της Βουλής να κάθονται συνειδητοί πολίτες, αυτόνομες προσωπικότητες, αποφασισμένες να υπακούσουν στο Σύνταγμα και όχι σε επιλήψιμες κομματικές εντολές. Και το εκλογικό σώμα, όλοι εμείς, είμαστε υπεύθυνοι για τις επιλογές που κάνουμε.

Τι είναι νίκη;

Ενα μήνα πριν από τις ευρωεκλογές, και όλοι ξέρουμε το αποτέλεσμα. Πλην μεγάλου απροόπτου, το ΠΑΣΟΚ θα είναι πρώτο κόμμα. Ομως, έχει ήδη αρχίσει να τίθεται πονηρά το ερώτημα: με ποια διαφορά από τη Ν.Δ. το αποτέλεσμα θα είναι νίκη; Το τελευταίο διάστημα, με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν μεγάλη διαφορά, είχε παγιωθεί η εντύπωση ότι τυχόν ήττα της Ν.Δ. με διαφορά 3% και κάτω θα ήταν κάτι σαν... θρίαμβος για τον Καραμανλή. Την είχε καλλιεργήσει έντεχνα η κυβερνητική προπαγάνδα και το ΠΑΣΟΚ μάλλον έπεσε στην παγίδα. Ποιος θα θυμίσει, όμως, ότι το ΠΑΣΟΚ έχει να νικήσει από το 2000 κι ότι στις προηγούμενες ευρωεκλογές (2005) είχε ηττηθεί με διαφορά 9% από τη Ν.Δ.;

Τα παράπονα στον Γιώργο Καρέλια karelias@enet.gr
enet.gr