Κακό το Κοράκι... Κακό & το Αυγό του...

Αυτή την παροιμία αφηγούνται από την εποχή του Συρακουσίου ρήτορα Κόρακος, που πρώτος δίδαξε την ρητορική τέχνη. Διότι, όπως λέγουν, ο μαθητής του ο Τίσιας από τον οποίον απαίτησε την αμοιβή του, απολογούμενος στο δικαστήριο είπε: Εάν με νικήσεις, ω Κόρακα με απόφαση των δικαστών, τίποτα δεν έχω μάθει και συνεπώς γιατί να σε πληρώσω.
Εάν δε πάλι οι δικαστές κρίνουν ότι εσύ ηττήθηκες στο δικαστήριο, πάλι, σύμφωνα με την απόφαση των δικαστών, δεν πρέπει να λάβεις την αμοιβή σου.
Οι Δικαστές εκπλαγέντες με το επιχείρημα του νέου ανεφώνησαν: Κακό το κοράκι κακό και το αυγό του.
Δηλαδή τόσες ημέρες σύμπαντα τα μέσα αποβλακώσεως έχουν εστραμμένα τα φώτα στην εξεταστική, στους εξεταζόμενους και στα διεξαγόμενα στο "ειδικό δικαστήριο των βουλευτών" την εξεταστική, που υποκαθιστά το έννομο φυσικό δικαστήριο που δικάζει τους κοινούς θνητούς.
Υποτίθεται, για να καταλήξει, στην αποπομπή και τιμωρία των ενόχων.
Μετά από τόσες μαρτυρίες κατεθέσεις, υπονοούμενα, εξευτελιστικές αλληλοκατηγορίες μεταξύ των βουλευτών των κομμάτων εξουσίας, το συμπέρασμα εξακολουθεί να είναι ένα.
Βαθύ σκότος, άγνοια, αντιφάσεις, αδυναμία δικαστικών συμπερασμάτων...
Άλλωστε πώς θα ήταν δυνατόν να υπάρξουν δικαστικά συμπεράσματα απο τους βουλευτές των οποίων ο σκοπός δεν είναι να αποκαλυφθή η αλήθεια αλλά να αλληλοκατηγορηθούν χάριν ευτελούς κομματικού κέρδους.
Πώς οι βουλευτές, με τι εχέγγυα, με ποιές γνώσεις, με ποιά κριτήρια, με ποιά αμεροληψία είναι ποτέ δυνατόν, να γίνουν δικαστές των εαυτών τους, όταν δυστυχώς ούτε βουλευτές μας δεν είναι ικανοί να είναι;
Απλώς μας θύμισαν με τα "σοφίσματα" τους ότι, Κακού Κόρακος Κακό Ωόν...

ΙΑΣΩΝ
Υ.Γ. Ο μόνος κερδισμένος από την παρωδία και την διακωμώδησι αυτή των θεσμών, δυστυχώς παραμένει το σταλινικό ΚΚΕ που εκμεταλλεύεται την κατάπτωσι των εκπροσώπων του κοινοβουλευτισμού, εξισώνει ισοπεδώνει απαξιώνει την Δημοκρατία, σε όσους αγνοούν το προδοτικό παρελθόν του αλλά κα την σημερινή καθημερινή καταστρεπτική του δράση. Τελικώς δεν είναι το σχοινί που θα πουλήσουν οι αστοί. Ο κίνδυνος είναι η ηλιθιότης των εκπροσώπων τους και η δειλία τους πολύ περισσότερο επικίνδυνη.