Είναι η πρώτη φορά που δίνεται η ευκαιρία να υπάρξει, σε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου της χώρας, ένας ανοιχτός και ουσιαστικός διάλογος μεταξύ της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας.
Και σήμερα, η πατρίδα μας βιώνει βαθύτατη και πολύπλευρη κρίση.
Το γνωρίζετε καλά.
Όπως έχω επαναλάβει πολλές φορές, η κρίση της χώρας μας δεν περιορίζεται στο δημοσιονομικό μας πρόβλημα.
Αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου το δημοσιονομικό πρόβλημα.
Ένα από τα αίτια της σημερινής κρίσης είναι η διαφθορά, η εκτεταμένη ανομία και η ατιμωρησία, με αποτέλεσμα να λυγίσει το κράτος κάτω απ’ το βάρος της κακοδιαχείρισης, της σπατάλης πόρων και της πελατειακής διασπάθισης των χρημάτων του Ελληνικού λαού.
Μαζί, αναδείχθηκε και μια άλλη κρίση, η αδυναμία των θεσμών της Πολιτείας να ελέγξουν τα φαινόμενα που οδηγούν στην αυθαιρεσία και στην υπέρβαση κάθε κανόνα, χωρίς συνέπειες για κανέναν.
Είμαστε έτοιμοι σήμερα, ο Ελληνικός λαός είναι έτοιμος, να δώσει την απάντηση στην κρίση που βιώνουμε. 
Με θάρρος και με αποφασιστικότητα.
Όμως, όλοι απαιτούν, και δικαίως το κάνουν, να δουν αυτή τη φορά τα χρήματα και τις προσπάθειές τους να πιάνουν τόπο.
Και μαζί με αυτό, να δουν ότι το κράτος παίρνει πλέον το ρόλο του στα σοβαρά, ότι τους προστατεύει, ότι δεν επιτρέπει την αδικία, ότι δεν ανέχεται την ανομία, ότι εφαρμόζει, πρώτα απ’ όλους το ίδιο, τους νόμους και τιμωρεί άμεσα και παραδειγματικά τους επίορκους και τους παράνομους.
Δυστυχώς, μέχρι σήμερα αυτά δεν γίνονταν.
Αυτό που σε οποιαδήποτε σύγχρονη δημοκρατία θεωρείται αυτονόητη πραγματικότητα, στη χώρα μας, δεν είναι.
Ούτε το κοινό περί δικαίου αίσθημα των πολιτών ικανοποιείται, ούτε η Δικαιοσύνη λειτουργεί με έναν τέτοιο τρόπο που οι πολίτες να αισθάνονται ότι υπάρχει μια εξουσία που τους προστατεύει και ελέγχει κάθε ανομία.
Δεν είναι τυχαίο ότι ακούμε από όλους και συνεχώς ότι, στην Ελλάδα, κανείς δεν τιμωρείται και ότι, δύσκολα και μετά από μεγάλη ταλαιπωρία, βρίσκει κανείς το δίκιο του.
Μου λένε και ακούω, όπως ακούμε όλοι μας, να μας ρωτούν, στη χώρα μας, δεν φταίει κανένας για τα κακώς κείμενα;
Δεν είναι υπερβολή, και το γνωρίζετε καλά.
Και δυστυχώς, ακούω πια αυτό το ερώτημα και από συναδέλφους ηγέτες άλλων χωρών, οι οποίοι ρωτούν: «Στην Ελλάδα, Δικαιοσύνη δεν υπάρχει;».
Αλλά δεν μιλώ μόνο για τα μεγάλα πολιτικά σκάνδαλα και τη διαφθορά.
Υπάρχουν και τα καθημερινά. Το οικονομικό έγκλημα μένει πολύ συχνά, ουσιαστικά, ατιμώρητο.
Τα Διοικητικά Δικαστήρια κάνουν χρόνια ολόκληρα να εκδικάσουν μια αίτηση ακύρωσης, ή μια προσφυγή από έναν πολίτη ή μια επιχείρηση.
Το κράτος δεν μπορεί να εισπράξει ένα πρόστιμο, ή να κλείσει μια επιχείρηση που παρανομεί, λόγω της αδιανόητης καθυστέρησης και της γραφειοκρατίας.
Το αίτημα του πολίτη, η υπόθεσή του να κρίνεται σε εύλογο χρονικό διάστημα, φαίνεται να συνθλίβεται κάτω από το βάρος μιας γραφειοκρατικής αδράνειας και μιας απάδουσας για το χώρο της Δικαιοσύνης νοοτροπίας, ήσσονος προσπάθειας.
Δεν είναι νοητό να περιμένει κανείς έτη επί ετών για να κριθεί η περίπτωσή του και, την ίδια ώρα, ο δικαστικός λειτουργός που καθυστερεί να εκδώσει αποφάσεις για δύο ή και περισσότερα χρόνια, να επιθεωρείται, να κρίνεται ικανός και να προάγεται.
Δεν είναι δυνατόν να δικάζεται μια αίτηση ασφαλιστικών μέτρων 3 και 4 μήνες μετά την κατάθεσή της, την ώρα που ένα πρόβλημα ζητά άμεση ρύθμιση.
Την ίδια ώρα που η καθυστέρηση αυτή, δίνει την ευχέρεια σε εκείνους που παρανομούν εις βάρος των άλλων, να εκμεταλλεύονται το χρόνο υπέρ τους και, τελικά συχνά, να μην υφίστανται καμία κύρωση.
Τα παραπάνω είναι μόνο ελάχιστα παραδείγματα, από αυτά που συμβαίνουν εις βάρος του πολίτη και εις βάρος της ίδιας της απονομής της δικαιοσύνης, από όσα είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε, αφού τα ζείτε εσείς από κοντά.
Κανείς φυσικά δεν υποστηρίζει ότι η ποιότητα της δικαστικής κρίσης πρέπει να υποχωρήσει, κάτω από μια πιεστική ανάγκη χρονικών περιθωρίων και περιορισμών.
Καθυστερήσεις παρατηρούνται εκεί όπου, με την επίκληση του φόρτου εργασίας και τη μορφή αδικαιολόγητων επαναλήψεων και αναιτιολόγητων απορρίψεων των αιτημάτων των διαδίκων, αποφεύγεται, με τις αντίστοιχες δικονομικές εγγυήσεις, η ουσιαστική εξέταση του αντικειμένου της δίκης.
Δεν μπορούμε όμως να συνεχίσουμε έτσι.
Η Δικαιοσύνη είναι θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζεται η Δημοκρατία μας και οφείλει να απονέμεται γρήγορα, δίκαια και αποτελεσματικά. Είναι καθολικό αίτημα των πολιτών και αυτή η Κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να το ικανοποιήσει.
Έχουμε κοινό χρέος να κάνουμε τον πολίτη να αισθανθεί ότι ζει σε μια ασφαλή και ευνομούμενη Πολιτεία, στο πλαίσιο της οποίας προστατεύονται με απόλυτο τρόπο τα δικαιώματά του και του παρέχεται έννομη προστασία με ταχύ και αποτελεσματικό τρόπο.
Η Δικαιοσύνη οφείλει να στηρίζει την πρόοδο και την ευημερία ενός λαού. Από το δικαίωμά του στο επιχειρείν, μέχρι την προστασία της τιμής και της ζωής του, ο πολίτης πρέπει να αισθάνεται ότι η Δικαιοσύνη τον προστατεύει, σύμφωνα με όσα επιτάσσει ο νόμος.
Και βέβαια, πέρα από την κατάσταση αρνησιδικίας, με την οποία οι πολίτες βρίσκονται αντιμέτωποι, λόγω των αργών ρυθμών στην απονομή της δικαιοσύνης, υπάρχουν κι άλλα, πολύ σοβαρά προβλήματα, που πρέπει να δούμε όλοι κατάματα και να αντιμετωπίσουμε.
Η έννοια της δίκαιης δίκης έχει συγκεκριμένο νομικό περιεχόμενο. Ωστόσο, θα ήταν χρήσιμο να γνωρίζουν ο πολίτης και η Κυβέρνηση, ποια είναι η θέση της ηγεσίας της Δικαιοσύνης για την αντιμετώπιση μιας σειράς προβλημάτων και παραμέτρων, που εμποδίζουν την υλοποίηση του περιεχομένου αυτής της έννοιας.
Έτσι, ενώ η κοινωνία παρακολούθησε με πολύ μεγάλη αγωνία την αποκάλυψη παραδικαστικού κυκλώματος για παράδειγμα, ο χαμηλός αριθμός καταδικαστικών αποφάσεων για τέτοιες ποινικές εκτροπές, υποδηλώνει με σαφήνεια, είτε ότι παρά την έκταση του προβλήματος, στην πορεία η αποκάλυψη παρέμεινε ουσιαστικά αδικαίωτη, είτε ότι η έκταση του προβλήματος δεν ήταν εκείνη που αρχικά εμφανίστηκε και, επομένως, χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα για την κάμψη του φρονήματος και της παρρησίας των λοιπών δικαστικών λειτουργών.
Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια, είδαν το φως της δημοσιότητας κρίσεις, σύμφωνα με τις οποίες είναι δυνατόν, άνθρωποι οι οποίοι κατέχουν τα υψηλότερα αξιώματα στο χώρο της Δικαιοσύνης, να βρίσκονται υπό καθεστώς νομικής πλάνης, ή άλλοι, οι οποίοι τελούν σε υποδικία για σοβαρά κακουργήματα, να θεωρείται ότι μπορούν ευόρκως να συνεχίζουν να ασκούν τα καθήκοντά τους.
Αυτά τα παραδείγματα, αφ’ ενός προβληματίζουν και ως ένα βαθμό αποθαρρύνουν και απομονώνουν τους εξαιρετικούς δικαστικούς λειτουργούς, που είμαι βέβαιος ότι με αυταπάρνηση εργάζονται από τη θέση ευθύνης, την οποία και οι ίδιοι επέλεξαν, ενώ από την άλλη, δημιουργούν τεράστιες αμφιβολίες σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, ως προς την έκταση της εμπιστοσύνης που πρέπει να έχουν, για τη δίκαιη αντιμετώπιση των υποθέσεών τους στο Δικαστήριο, αλλά και για το σύνολο τελικά των θεσμών της χώρας μας.
Είναι προφανές ότι και η Πολιτεία, η εκτελεστική εξουσία, έχει ευθύνες που της αναλογούν.
Έχουμε συνείδηση ότι ο πολίτης θεωρούσε την πολιτική τάξη της χώρας μας, ως ένα κατεστημένο που κοίταζε μόνο τα συντεχνιακά του συμφέροντα, που έβλεπε το κράτος μόνο ως λάφυρο του εκάστοτε νικητή των εκλογών, που εμπέδωνε με τη συμπεριφορά του την αντίληψη ότι δεν υπάρχει η ισχύς του Δικαίου, ένα κράτος Δικαίου, αλλά επικρατούσε μόνο το δίκιο του ισχυρού.
Ήρθε λοιπόν ο καιρός να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Στο πλαίσιο αυτό, παρακαλώ πολύ, να έχω τις ειλικρινείς απόψεις σας για τα θέματα που απασχολούν τους πολίτες και την κοινωνία συνολικά.
Παρακαλώ να έχω τις δημιουργικές, και γιατί όχι καινοτόμες -ας μην φοβηθούμε να αλλάξουμε- προτάσεις σας, για μια δικαιοσύνη αντάξια των προσδοκιών του Ελληνικού λαού.
Ήταν τα κυριώτερα αποσπάσματα από την ομιλία του Πρωθυπουργού στους Ανώτατους Δικαστικούς της χώρας...
Είναι η πρώτη φορά που ένας πολιτικός μίλησε τόσο ανοικτά και ειλικρινά στους Δικαστικούς... και συμπεριέλαβε τόσα πολλά θέματα...
Μετά μίλησαν οι Δικαστικοί... και όταν ήρθε η σειρά του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ακούστηκε η φοβερή αποκάλυψη... ότι δεν υπάρχει ατιμωρησία στην Ελλάδα...
Για το Djibouti μιλούσε ο Πρωθυπουργός του... όχι για την Ελλάδα...
Ο Γιώργος Παπανδρέου τελείωσε τον κύκλο των ομιλιών με τα εξής λόγια:
Θέλω να κλείσω αυτή την πρώτη κουβέντα που κάνουμε, με αναφορά σε αυτό που είπε και ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, ότι οραματίζεται μια διαφορετική, μια άλλη Δικαιοσύνη. Νομίζω ότι όλοι μας μπορούμε να συμφωνήσουμε, ειδικά σε αυτή τη φράση – «την ελπίδα στο όνειρο» – και να την κάνουμε πράξη.
Τα σέβη μας Πρωθυπουργέ... you have hit the nail on the head... and you are half way there...
Κωστής Στεφανόπουλος - Η Διαφθορά Διείσδυσε Παντού
Ολόκληρη η ομιλία του Πρωθυπουργού
Εφετείο - 9 Αναβολές υπέρ ΠΑΣΟΚου Golden Boy
Σκασμός Αναιδέστατοι... Η Δικαιοσύνη Τιμωρεί...
Δικαιοσύνη... Δικαιοσύνη... Δικαιοσύνη...
Justice Denied - Το Κράτος που Τσακίζει
Δικαιοσύνη αλλά... Ελληνικά
Εισαγγελέας Αρείου Πάγου - Δεν Υπάρχει Ατιμωρησία
Μάριος Ζέρβας - Η Πολιτεία Κουφάθηκε & Στραβώθηκε
No comments:
Post a Comment